اصطلاحات بازار فارکس

جفت ارزها

هر ارز با 3 حرف نشان داده می شود.

دو حرف اول،  نام کشور است یعنی نشان دهنده کشور آن ارز است و سومی نام واحد پول است.

به عنوان مثال:

                        GBP = Great Britain Pound    ,     USD = United States Dollar

ما هر ارز را متناسب با جایگاه آن در جفت ارزی که در آن قرار دارد به دو دسته تقسیم میکنیم :

ارز پایه (Base currency): ارز پایه ، ارز اصلی یک جفت ارز است که در سمت چپ قرار دارد یا به شکل دیگر میتوان گفت اولین ارزی است که درجفت ارز ظاهر می شود .USD، EUR، GBP،AUD و CHF محبوب ترین ارزهای پایه هستند.

ارز پیرو (Quote currency): ارز پیرو ، ارز ثانویه یک جفت ارز است که در سمت راست قرار دارد.

هنگامی که ما یک دستور خرید را اجرا می کنیم، ارز پایه را با فروش ارز متقابل ، خریداری می کنیم (در مثال بالا، با فروش 1.4135 دلار، 1 پوند انگلیس می خریم) . وقتی هم دستور فروش را اجرا می کنیم، ارز پایه را به منظور خرید ارز متقابل، می فروشیم.

انواع جفت ارزها

به یاد داشته باشیم که در فارکس، هر ارز با ارز دیگری مقایسه می شود پس ما در بازار فارکس با جفت ارز سرکار داریم . جفت ارزهای زیادی وجود دارد، اما ما بر روی 3 گروه مرکزی تمرکز می کنیم:

جفت ارز اصلی (Majors): به گروهی از 8 جفت ارز پرمعامله در جهان ، جفت ارز اصلی گفته میشود.

همه جفت ارز های اصلی یک ویژگی مشترک دارند، اینکه دلار آمریکا در همه آنها به عنوان یکی از دو ارز ظاهر می‌شود پس میتوان جفت ارز های اصلی را به این صورت تعریف کرد: جفت ارز هایی که شامل دلار آمریکا میشود.

این گروه قدرتمندترین و محبوب ترین جفت ارزهای موجود در بازار هستند.

معمولا در حجم بالایی معامله می‌شوند و دیگر از خصویات آن روزانه تحت تأثیر اخبار و رویدادهای اقتصادی در سراسر جهان هستند. یکی از دلایلی که این ارزها پرمعامله ترین و مورد توجه ترین ارزها هستند این است که ارزهای کشورهای توسعه یافته و دموکراتیک است که در آن همه رویدادهای اقتصادی شفاف و فاقد دستکاری مقامات است.

بیاید به جفت ارز های اصلی نگاهی بیندازیم:

توصیه ما به مبتدیان این است که معامله کردن با جفت ارز های اصلی را شروع کنند. چرا؟ چون روندها (Trends) معمولا طولانی تر و پایه دارتر هست، فرصت های بسیار زیادی دارد و اخبار اقتصادی همیشه آنها را پوشش می دهد!

جفت ارز فرعی (Cross  یا Minor) : به همه جفت ارز هایی که شامل دلار آمریکا نمی شوند، جفت ارز فرعی گفته می شود.

این جفت ها می توانند گزینه های معاملاتی بسیار جالبی باشند زیرا با استفاده از آنها اتکای خود را به دلار قطع می کنیم. جفت ارز های فرعی ، بیشتر مناسب معامله گران خلاق و کارکشته ای است که با رویدادهای اقتصادی جهانی آشنا هستند.

به دلیل حجم نسبتاً کم معاملاتی (کمتر از 10٪ از کل معاملات فارکس)، روند در این جفت ها اغلب ثابت تر، کندتر است و همچنین بدون عقب نشینی قوی است. ارزهای مرکزی این گروه عبارتند از EUR ، JPY  و GBP

جفت ارزهای فرعی محبوب عبارتند از:

آشنایی با جفت هایی که USD را شامل نمی شود به دو دلیل مهم است:

1. داشتن گزینه های جدید برای معامله کردن.
2. دنبال کردن وضعیت آنها ، ما را در تصمیم گیری در مورد معاملات جفت ارز های اصلی کمک می کند.

بیایید بیشتر توضیح دهیم. فرض کنید می‌خواهیم یک جفت ارز شامل دلار آمریکا را معامله کنیم.

چگونه برای دلار آمریکا شریک انتخاب کنیم؟ فرض کنید که میخواهیم یکی از این دو جفت USD/CHF و USD/JPY را انتخاب کنیم. ما اول وضعیت فعلی جفت CHF/JPY را بررسی خواهیم کرد! به این ترتیب می توانیم بفهمیم که کدام یک از این دو ارز،  در حال افزایش و کدام یک در مسیر کاهش است.

جفت ارز خارجی (Exotic): جفت هایی که از یک ارز اصلی و یک ارز ضعیف تر( یک ارز از بازار در حال توسعه) تشکیل شده اند، جفت ارز خارجی گفته میشود.

بیاید چند مثال از این جفت ارز ها ببینیم:

حجم فعالیت های این گروه بسیار کم است. به همین دلیل است که باید در نظر داشته باشید که تراکنش‌هایی که شامل این جفت ارزها است ، کارگزاران هزینه های بیشتری نسبت به سایر جفت ارزها دریافت می‌کنند. همچنین ما به شما توصیه نمی کنیم که اولین قدم های خود را در فارکس با معامله کردن با این جفت ارز ها بردارید. آنها عمدتاً برای معامله گران باتجربه مناسب هست.

قیمت جفت ارز ها

قیمت یک جفت ارز در فارکس همیشه از دو قیمت مختلف تشکیل شده است:

قیمت پیشنهادی(Bid price) و قیمت درخواستی (Ask price). کارگزاران قیمت پیشنهادی و درخواستی مختلف را از بازار دریافت می کنند و در پلتفرم معاملاتی خود منتقل می کنند تا بتوانیم این قیمت ها را مشاهده کنیم.

قیمت درخواستی (Ask price): بهترین قیمت ارائه شده به منظور خرید ارز پایه در ازای فروش ارز متقابل.

قیمت پیشنهادی (Bid price): بهترین قیمتی که می‌توانیم ارز پایه را به منظور خرید ارز متقابل، بفروشیم.

نرخ معاملاتی (Exchange rate): نسبت ارزش یک ارز به ارز دیگر.

پس هنگام خرید یک ارز، یک عمل Ask Price را انجام می‌دهیم و هنگام فروش ارز، یک عمل Bid Price را انجام میدهیم.

لات (Lot) یا واحد سپرده: واحدهای ارزی هستند که با آنها معامله می کنیم. یک لات اندازه یک تراکنش را می سنجد. یک لات معادل 100000 واحد ارز است . در اکثر نماد ها که دلار ارز مبنا است یک لات، صد هزار دلار می باشد. به عبارتی زمانی که شما از لات 1 استفاده می کنید به بازار اعلام می کنید که یکصد هزاردلار موجودی حساب برای ورود به معاملات دارید. بر همین اساس 0.1 لات معادل 10000 دلار و 0.01 لات برابر با 1000 دلار موجودی حساب می باشد.

P.S.M.L

(Pip, Spread, Margin, Leverage)

وقتی که به نمودار ارز در پلتفرم معاملاتی خود نگاه می کنید، متوجه خواهید شد که قیمت ارزهای مختلف مدام در حال بالا و پایین شدن هست. این “نوسان” نامیده می شود. نوسانات یا سطح بی ثباتی (Volatility) هرچه بالاتر باشد، سطح ریسک معاملاتی بالاتر و همچنین پتانسیل برنده شدن بیشتر است. یک بازار نوسانی به ما می گوید که ارزها در حجم زیادی در حال تغییر هستند.

  پوینت یا پیپت (Point/ Pipette) : به کوچکترین حرکت قیمت در یک جفت ارز پوینت گفته می شود. در بازار طلا یک پوینت معادل یک سنت چابجایی قیمت است و عملا صد پوینت جابجایی معادل یک دلار حرکت قیمت بازار خواهد بود. در جفت ارز ها یک پوینت پنجمین رقم اعشار یک نرخ در جفت ارز است به عنوان مثال اگر EUR/USD از 1.10355 به 1.10395 افزایش یابد، از نظر معاملاتی به معنای حرکت 40 پوینت به سمت بالا است.لازم به ذکر است اگر جفت ارزی شامل ین ژاپن (JPY) باشد، قیمت این جفت ارز ها سه رقم اعشار دارد. در نیجه یک پوینت سومین رقم اعشار یک نرخ در جفت ارز است به عنوان مثال اگر جفت USD/JPY از 106.840 به 106.870 حرکت کرد، می توان گفت که این جفت 30 پوینت افزایش یافت. سود و زیان نه تنها بر حسب پول، بلکه به زبان پوینت نیز محاسبه می شود. هر پوینت، با هر ارزی، به پول تبدیل می‌شود و به‌طور خودکار توسط پلتفرم‌های معاملاتی آنلاین که در آن معامله می‌کنید، محاسبه می‌شود. زندگی یک معامله گر واقعا ساده شده است! دیگر نیازی به محاسبه داده ها توسط خودتان نیست.لازم به ذکر است که برخی از تریدر ها از واحد پیپ (Pip) در گفتار و نوشتار خود استفاده می کنند. هر یک پیپ، 10 پوینت می باشد و عملا در بازار طلا هر پیپ 10 سنت جابجایی قیمت می باشد.

اسپرد (Spread): به تفاوت بین قیمت خرید (Bid) و قیمت فروش (Ask) اسپرد گفته میشود که عملا همان سود کارگزار می باشد.

مارجین (Margin) : میزان سرمایه ای است که به نسبت سرمایه ای که می خواهیم با آن معامله کنیم سپرده گذاری کنیم.

اهرم (Leverage) : اهرم اعتباری است که هنگام باز کردن یک معامله یا یک موقعیت، از کارگزار در سرمایه گذاری خود، دریافت میکنیم. اهرم 10 به این معنی است که در ازای یک تراکنش 1000 دلاری، می توانید با 10000 دلار معامله کنیم. در واقع وظیفه اصلی اهرم این است که پتانسیل معاملاتی ما و ریسک ما را چند برابر کند!

به عنوان نکته اخر به یاد داشته باشیم که استفاده صحیح از اهرم به ما فرصت می دهد تا به سودهای خوبی برسیم، اما استفاده نادرست از اهرم می تواند برای پول ما خطرناک باشد . درک اهرم برای تبدیل شدن به یک معامله گر حرفه ای ، بسیار مهم است.

موقعیت خرید (Long position): باز کردن یک موقعیت خرید زمانی انجام می شود که انتظار داریم نرخ ارز پایه بالا برود . به طور مثال ، خریدن یورو در مقابل فروش دلار، به امید اینکه شاهد افزایش قیمت یورو باشیم.

موقعیت فروش (Short position): باز کردن یک موقعیت فروش زمانی انجام می شود که انتظار داریم نرخ ارز پایه در مقایسه با ارز متقابل کاهش یابد. .به طور مثال ، خریدن دلار با فروش یورو، به امید اینکه دلار به زودی افزایش یابد.

انواع سفارشات

سفارش بازار (Market order): اجرای خرید/فروش با بهترین قیمت موجود در بازار (منظور از قیمت موجود ، قیمت زنده یک جفت ارز ارائه شده در پلتفرم است). این بدیهی است که ابتدایی ترین و ساده ترین سفارش است.

سفارش حدی (Limit order): سفارش خرید زیر قیمت واقعی یا سفارش فروش بالاتر از قیمت واقعی. این دستور به ما این امکان را می دهد که همیشه جلوی صفحه نمایش ننشینیم . هنگامی که قیمت به سطحی که ما تعریف کرده ایم رسید، پلتفرم معاملاتی به طور خودکار این سفارش را اجرا می کند. این سفارش بسیار کارآمد است، به ویژه زمانی که ما معتقدیم که این یک نقطه عطف است. به این معنی که در آن نقطه، روند تغییر خواهد کرد. یک مثال برای فهمیدن این سفارش این است که که تلویزیون خود را برای دیدن یک فیلم بکه قرار است تا چند ساعت دیگر شروع شود، تنظیم کنیم تا به صورت خودکار در آن زمانی که تنظیم کردیم روشن شود.

سفارش توقفی (Stop order): سفارش خرید بالاتر از قیمت  واقعی بازار یا سفارش فروش زیر قیمت بازار. ما زمانی از این دستوراستفاده می کنیم که معتقدیم حرکت قیمت در یک جهت مشخص شده است (روند صعودی یا نزولی).

دو سفارش مهم برای تبدیل شده به یک معامله گر موفق :

سفارش توقف ضرر(Stop Loss Order) : یک دستور بسیار مهم و مفید! توصیه می کنیم برای هر موقعیت معاملاتی که باز می کنید از آن استفاده کنید! توقف ضرر به سادگی شانس زیان اضافی تر، از یک سطح معین را از بین می برد. برای معامله گرانی که همیشه جلوی رایانه های خود نمی نشینند بسیار مهم است زیرا بازار بسیار نوسان دار است. به عنوان مثال، اگر شما یک جفت را می فروشید و قیمت آن بالا می رود، معامله با رسیدن به سطح توقف ضرر بسته می شود و بالعکس.

سفارش برداشت سود(Take Profit Order): اگر قیمت به این سطح برسد، موقعیت به طور خودکار بسته می شود و معامله گران می توانند سود خود را تا آن نقطه جمع آوری کنند. برخلاف دستور توقف ضرر، با دستور برداشت سود، نقطه خروج در همان جهتی است که انتظارات بازار وجود دارد. با این دستور می‌توانیم حداقل مقدار سود را تضمین کنیم، حتی اگر امکان کسب بیشتر وجود داشته باشد.